STATYSTYKI
Logowań: 429141
W tym dziś: 50
Zamówienia: 1
Rezerwacje: 349
Komentarze: 78
Schowki (łącznie): 7448
Największy schowek: 327
Korzystających z nich: 993
Wypożyczenia ebooków: 148
Wypożyczenia e-kmow: 0
Wypożyczenia e-prasa: 480
Aplikacja moblina
e-Biblioteka MATEUSZ
Logowań na konto: 19454
Prolongat pozycji: 4031
Przeszukań po kodzie: 269
Krew elfów
Tako rzecze Ithlinne, elfia wieszczka i uzdrowicielka: Drżyjcie, albowiem nadchodzi Niszczyciel Narodów. Stratują waszą ziemię i sznurem ją podzielą. Miasta wasze zostaną zburzone i pozbawione mieszkańców. Nietoperz i kruk w domach waszych zamieszkają,drzewo straci liść, zgnije owoc i zgorzknieje ziarno. Zaprawdę powiadam wam, oto nadchodzi czas miecza i topora, wiek wilczej zamieci.
Miasto płonie, wąskie
uliczki zieją ogniem i żarem.
Narasta wrzask, odgłosy zajadłej walki, murem wstrząsają głuche uderzenia taranu. Krzyk, strach.
Obezwładniający, paraliżujący, duszący strach.
| Odpowiedzialność: | Andrzej Sapkowski. |
| Seria: | Wiedźmin / Andrzej Sapkowski : t. 1 |
| Hasła: | Powieść polska - 20 w. |
| Adres wydawniczy: | Warszawa : SuperNOWA, cop. 2014. |
| Wydanie: | Wyd. 1 w tej ed. |
| Opis fizyczny: | 339 s. ; 20 cm. |
| Powiązane zestawienia: | |
| Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
| Dodaj recenzje, komentarz | |
| Inne pozycje z serii |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Filia nr 7
Otwock ul. Warszawska 11/13
Wyp. dla Dorosłych
Otwock ul. Andriollego 45
Filia nr 2
Otwock ul. Jodłowa 14
Filia nr 6
Otwock ul. Matejki 9
Filia nr 3
Otwock ul. Żeromskiego 16
Inne wydania tej pozycji w zbiorach biblioteki:
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
Dodaj komentarz do pozycji:
Serie (cykl) Saga o Wiedźminie należy czytać w określonej kolejności:
| Tom 0, cz. 1 Ostatnie życzeniePóźniej mówiono, że człowiek ów nadszedł od północy, od Bramy Powroźniczej. Nie był stary, ale włosy miał prawie zupełnie białe. Kiedy ściągnął płaszcz, okazało się, że na pasie za plecami ma miecz. Białowłosego przywiodło do miasta królewskie orędzie: trzy tysiące orenów nagrody za odczarowanie nękającej [...] |
| Tom 0, cz. 2 Miecz przeznaczeniaWiedźmiński kodeks stawia tę sprawę w sposób jednoznaczny: wiedźminowi smoka zabijać się nie godzi. To gatunek zagrożony wymarciem. Aczkolwiek w powszechnej opinii to gad nabardziej wredny. Na oszluzgi, widłogony i latawce kodeks polować przyzwala. Ale na smoki - n |
| Tom 1 Krew elfówTako rzecze Ithlinne, elfia wieszczka i uzdrowicielka: Drżyjcie, albowiem nadchodzi Niszczyciel Narodów. Stratują waszą ziemię i sznurem ją podzielą. Miasta wasze zostaną zburzone i pozbawione mieszkańców. Nietoperz i kruk w domach waszych zamieszkają,drzewo straci liść, zgnije owoc i zgorzknieje ziarno. Zaprawdę powiadam wam, oto [...] |
| Tom 2 Czas pogardyŚwiat Ciri i Wiedźmina ogarniają płomienie. Wielki zjazd magów kończy się krwawym przewrotem. Cesarstwo Nilfgaardu dokonuje inwazji na Północne Królestwa. Ciri, Geralt i Yennefer, porwani przez wojenną zawieruchę, zostają rozdzieleni i rzuceni w różne strony świata. Nastał czas miecza i topora, czas wilczej zamieci. Czas pogardy. [...] |
| Tom 3 Chrzest ogniaOto Geraltowa kompania: JASKIER, trubadur w kapelusiku z piórkiem egreta. Studiował siedem sztuk wyzwolonych, słynny po wszystkich dworach i zamtuzach."Kłamliwa łajza" i "zachrypnięty bażant" to najłagodniejsze z określeń, jakim obdarzają go porzucone kochanki. CAHIR, czarny rycerz z koszmarów Ciri. Poszukiwany przez najlepszych [...] |
| Tom 4 Wieża JaskółkiJesienne Ekwinokcjum tegoż dziwnego rokuprzyniosło rozmaite znaki na niebie i na ziemi, które jakoweś klęski niechybnie zwiastowały. Tuż przed północą zerwała się straszliwa zawierucha, zadął potępieńczy wicher, a pędzone po niebie chmury przybrały fantastyczne kształty, wśród których najczęściej powtarzały się sylwetki [...] |
| Tom 5 Pani JezioraCiri wpatruje się w wypukły relief przedstawiający ogromnego łuskowatego węża. Gad, zwinąwszy się w kształt ósemki, wgryzł się zębiskami we własny ogon. To pradawny wąż Uroboros. Symbolizuje nieskończoność i sam jest nieskończonością. Jest wiecznym odchodzeniem i wiecznym powracaniem. Jest czymś, co nie ma ani początku, [...] |