Miejska Biblioteka Publiczna

Ukryte twarze

Tyt. oryg.: "Visages cachés ".
Podst. tł.: "Hidden faces ".

Autor: Dali, Salvador

Veronica odsunęła się na krześle trochę dalej, aby Bietka odczuła moc jej zamaszystych gestów, często zagadkowych, lecz nieodmiennie fascynujących, jak gesty zaklęć; porzucając zwykły bezruch, oddała się niesamowitemu pokazowi tajemniczej mimikry. - Ja też jestem dziewicą - powiedziała łagodnym, lecz dwuznacznym tonem, w którym brzmiała seksualna aluzja, a potem jeszcze bardziej miękko

dodała: - Przysięgam! Ale jak widzisz, mimo to nie płaczę! - Pełnym powagi gestem udała, że wyciera sobie oczy, by pokazać, że są suche. Bietka roześmiała się. - A teraz - ciągnęła Veronica - dowiodę ci, że jest tak jak mówię - i powoli, bardzo powoli, uniosła nad głowę dłoń zaciśniętą w pięść. Wtedy rozwarła ją gwałtownym, znaczącym gestem i pokiwała serdecznym palcem, na którym plaster podtrzymywał kawałek bandaża i gazy. - Widzisz? Skaleczenie! - rzekła mrugając oczami. Niepomiernie zdziwiona Bietka zarumieniła się i pokręciła głową, a na jej twarzy malowało się czarujące rozdrażnienie, którym chciała wyprzeć się rumieńców, lecz podkreślała nimi tylko własną słabość. Veronica przysunęła wtedy czule krzesło do Bietki i gdy szykowała się do zwierzeń, podała jej swój skaleczony palec. - Trzymaj go, ale nie ściskaj, chyba że powiem coś, przez co się zaczerwienisz. - Bietka ujęła palec obiema dłońmi i podniosła go do ust, ledwie muskając wargami. Veronica rozpoczęła opowieść, diabolicznie ożywiona. - Ja, Veronica Stevens, jestem dziewicą - zaślubioną i czystą. (fragment)

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)